Gerard van Gemert draagt column op aan verongelukt lezertje
Het kinderboek van schrijver Gerard van Gemert tussen het puin van het gecrashte vliegtuig.© Facebook.
Hij had geen familie, vrienden of kennissen aan boord van het gecrashte vliegtuig van Malaysia Airlines maar tóch wijdt de Nederlandse kinderboekenschrijver Gerard van Gemert (49) uit Alphen aan den Rijn een column aan het drama in een regionaal weekblad. De reden? Een afbeelding van enkele van zijn kinderboeken tussen het puin van de MH17.
Kinderboekenschrijver Gerard van Gemert werd stiller dan stil na het zien van zijn boekjes tussen het puin. © Facebook.
Op de afbeelding is onder anderen 'Tussen de Palen' te zien, een van de kinderboeken uit Van Gemerts serie over voetballertje Daan alias Kief de goaltjesdief. Het zwaar gehavende boekje, gefotografeerd tussen zwartgeblakerde resten van het vliegtuig en zijn bagage, kwam vrijdagavond voorbij in een reportage in het NOS-journaal over de vliegtuigcrash in het ooosten van de Oekraïne.
Klap
"Iemand uit mijn omgeving wees me er zaterdag op. Het zien van 'mijn' boek tussen het puin van de vliegtuigcrash bracht het drama meteen een stuk dichterbij. Ik schrok niet maar kon het toch moeilijk geloven. 'Eerst maar eens goed kijken of het daadwerkelijk een van mijn boeken is,' dacht ik. Daarna kwam de klap. Hij kwam vrij hard aan. Dat klinkt misschien gek voor iemand die geen familie, vrienden of kennissen verloor bij het drama maar mijn gedachten gingen meteen naar het jongetje of meisje dat met deze boekjes in het vliegtuig zat," verzucht de schrijver tegenover onze collega's van het Algemeen Dagblad.
Zijn gedachten over het onbekende en veel te vroeg gestorven lezertje vertrouwde de kinderboekenschrijver aan het papier toe voor zijn column in hetWitte Weekblad. "Ik heb je nog nooit ontmoet, maar ik denk dat je 8 jaar oud bent of 7 of misschien ben je al 9. Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik een jongen voor me, maar je kunt net zo goed een meisje zijn. Ik weet bijna zeker dat je voetballen leuk vindt en waarschijnlijk van lezen houdt. Wat ik honderd procent zeker weet, is dat je er niet meer bent," zo begint Van Gemert zijn column.
Verschrikkingen
De kinderboekenschrijver vraagt zich af wat de inzittenden voor verschrikkingen hebben doorgemaakt nadat het toestel door de raket werd geraakt. Door het onbekende lezertje van zijn boeken ging hij er pas écht over nadenken, schrijft Van Gemert.
"Zat je te lezen of was je een spelletje aan het doen? Of misschien lag je te slapen. Wat ik hoop, is dat je niet te veel hebt gemerkt en dat je geen tijd hebt gehad te beseffen wat je overkwam. Dat het voorbij was voordat je iets van paniek of angst gevoeld hebt."
Stil
Aan de sticker op de rug van het kinderboek kon hij zien dat het was geleend bij een bibliotheek. "Je hebt ze waarschijnlijk in de week voor je vakantie gehaald om lekker te kunnen lezen tussen het zwemmen en spelen door. Van zwemmen, spelen of lezen is helaas nooit meer iets gekomen. Ik was al stil, maar door jou ben ik nog stiller," besluit de vader van twee volwassen kinderen zijn column.
Klap
"Iemand uit mijn omgeving wees me er zaterdag op. Het zien van 'mijn' boek tussen het puin van de vliegtuigcrash bracht het drama meteen een stuk dichterbij. Ik schrok niet maar kon het toch moeilijk geloven. 'Eerst maar eens goed kijken of het daadwerkelijk een van mijn boeken is,' dacht ik. Daarna kwam de klap. Hij kwam vrij hard aan. Dat klinkt misschien gek voor iemand die geen familie, vrienden of kennissen verloor bij het drama maar mijn gedachten gingen meteen naar het jongetje of meisje dat met deze boekjes in het vliegtuig zat," verzucht de schrijver tegenover onze collega's van het Algemeen Dagblad.
Zijn gedachten over het onbekende en veel te vroeg gestorven lezertje vertrouwde de kinderboekenschrijver aan het papier toe voor zijn column in hetWitte Weekblad. "Ik heb je nog nooit ontmoet, maar ik denk dat je 8 jaar oud bent of 7 of misschien ben je al 9. Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik een jongen voor me, maar je kunt net zo goed een meisje zijn. Ik weet bijna zeker dat je voetballen leuk vindt en waarschijnlijk van lezen houdt. Wat ik honderd procent zeker weet, is dat je er niet meer bent," zo begint Van Gemert zijn column.
Verschrikkingen
De kinderboekenschrijver vraagt zich af wat de inzittenden voor verschrikkingen hebben doorgemaakt nadat het toestel door de raket werd geraakt. Door het onbekende lezertje van zijn boeken ging hij er pas écht over nadenken, schrijft Van Gemert.
"Zat je te lezen of was je een spelletje aan het doen? Of misschien lag je te slapen. Wat ik hoop, is dat je niet te veel hebt gemerkt en dat je geen tijd hebt gehad te beseffen wat je overkwam. Dat het voorbij was voordat je iets van paniek of angst gevoeld hebt."
Stil
Aan de sticker op de rug van het kinderboek kon hij zien dat het was geleend bij een bibliotheek. "Je hebt ze waarschijnlijk in de week voor je vakantie gehaald om lekker te kunnen lezen tussen het zwemmen en spelen door. Van zwemmen, spelen of lezen is helaas nooit meer iets gekomen. Ik was al stil, maar door jou ben ik nog stiller," besluit de vader van twee volwassen kinderen zijn column.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten